Leon Bogusławski

Data urodzenia: 1892-03-15 Data śmierci: 1946-07-31 Zawód: oficer Miejsce pochówku: Opole, cmentarz przy ul. Wrocławskiej Inskrypcja:

Brak danych

Życiorys:

Urodził się w Przybysławiu koło Inowrocławia jako syn Telesfora (zm. 1908) i jego żony, Ksawery z Bojanowskich, ówczesnych właścicieli majatku ziemskiego. Wczesny okres życia Leona Bogusławskiego pozostaje nierozpoznany, na pewno był oficerem armii pruskiej, być może już przed  I wojną światową. W 1917 roku wymieniany jest jako "leutnant rezerwy artylerii polowej von Boguslawski (...) lekko ranny, w oddziale”.

Podczas wojen toczonych przez Polskę w latach 1918-1920 figuruje już jako kapitan Wojska Polskiego w 15. wielkopolskim pułku artylerii polowej. W wojnie polsko-bolszewickiej wyróżnił się jako dowódca baterii 7a podczas walk pod Lipnem w rejonie Bugu latem 1920 roku. Został odznaczony srebrnym krzyżem orderu wojennego „Virtuti Militari” V klasy.

W 1929 roku, już jako pułkownik, został dowódcą 4. Pułku Artylerii Ciężkiej. W opinii przełożonych z roku 1931 czytamy: „Pracowity, niesystematyczny. Mało zdecydowany, pracuje nerwowo. Posiada łatwość przyswajania sobie zasad taktycznych”. Kolejne opinie o płk Bogusławskim, zachowane w wojskowych dokumentach pokazują coraz dojrzalszego dowódcę. W 1936 roku gen. Juliusz Rómmel (1881-1967) pisał: „oficer solidny. Charakter twardy. Bardzo dobry dowódca. Organizator, administrator i instruktor bardzo dobry. Bardzo dobrze odpowiada na obecnym stanowisku, zdolności przeciętne”.

W 1937 roku Bogusławski awansował na dowódcę 5. Grupy Artylerii. W okresowych przeglądach przełożeni wystawiali pułkownikowi dobre opinie. Gen. Leon Berbecki (1874-1963) oceniał: „charakter energiczny, lojalny i wyrobiony. Przydatność służbowa: wybitny fachowiec, wyszkoleniowiec i dowódca. Wartości taktyczne: spokojnie i pewnie decyduje. Wykształcony i inteligentny”. Gen. Stanisław Miller (1881-1963) pisał natomiast: „wartościowy oficer, energiczny, bardzo lojalny i ambitny. Technicznie bardzo dobrze wyszkolony. Pracuje nad sobą. Wywiera bardzo dobry wpływ na podwładnych, nadaje się na dowódcę grupy artylerii.”

We wrześniu 1938 roku Bogusławski został dowódcą artylerii Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk”, sformowanej na potrzeby zbrojnego przyłączenia do Polski terenów Zaolzia. Oceniając ten okres służby płk Bogusławskiego, gen. Władysław Bortnowski (1891-1966) stwierdzał: „bardzo dobry kandydat na dowódcę artylerii armii po nabyciu większego doświadczenia i pewności swego zdania” Podczas wojny obronnej w 1939 roku płk Leon Bogusławski był dowódcą artylerii Armii „Kraków”, został wzięty do niewoli 20 września 1939 r. w Tomaszowie (numer jeniecki 135) i przetrzymywany w Oflagu XI B Braunschweig i VII A Murnau.

Po zakończeniu wojny w niewyjaśnionych okolicznościach (być może w wyniku nakazu osiedlenia) trafił do Opola, gdzie wkrótce zmarł.

Ważniejsze źródła:

Ładysław Panufnik, Zarys historii wojennej 15-go Pułku Artylerii Polowej Wielkopolskiej, Warszawa 1929

Archiwum Józefa Piłsudskiego (Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, www.pilsudski.org)

Archiwum Centralnego Muzeum Jeńców Wojskowych w Łambinowicach-Opolu

Deutsche Verlustliste, s. 21644.

Zdjęcia: