(grób nie zachował się)
Życiorys:
Gustav Raabe był synem drukarza Erdmanna Raabego (1805-1865) i jego żony Valerie, z domu Pfeiffer (1818-1883), córki opolskiego fabrykanta skór. Miał dwanaścioro rodzeństwa, z których czworo zmarło w dzieciństwie. Rodzina Raabe była wyznania ewangelickiego.
Gustav Raabe uczęszczał w Opolu do szkoły powszechnej i gimnazjum, jednak w 1866 roku, po ukończeniu tzw. kwarty (siódmy rok) musiał przerwać naukę. Rok wcześniej zmarł jego ojciec, a drukarnią zmuszona była zająć się matka z pomocą najstarszego brata Oscara. Ten jednakże prowadził samodzielnie firmę dopiero od 1869 roku. Tak więc lata 1866-1868 Gustav Raabe spędził „pensjonacie związanym z sierocińcem w Bunzlau [Bolesławcu]”. Po latach szkolnych wyuczył się rzemiosła ślusarskiego w Brzegu, gdzie uczęszczał do „szkoły przygotowania zawodowego”, ucząc się „rysunku technicznego”. Następnie w latach 1868-1871 uczęszczał do technikum we Frankenbergu w Saksonii, jednocześnie pracując do końca 1872 roku jako „konstruktor w biurze technicznym fabryki maszyn Stanislaus, Lentner & Co“ we Wrocławiu. Następnie był zatrudniony w biurze technicznym swojego szwagra – „cywilnego inżyniera” Hugona Stutzera w Mysłowicach.
Od 1873 roku uczęszczał „jako hospitant” do wyższego gimnazjum realnego w Gliwicach, gdzie w 1874 roku zdał maturę. Do 1877 roku studiował przez sześć semestrów budowę maszyn w wyższej szkole technicznej w Berlinie. Następnie zgłosił się do wojska i odbył służbę „w cesarskiej marynarce w Kiel” jako „jednoroczny ochotnik”, uznawany odtąd za inżyniera. Po zakończeniu służby wrócił do biura szwagra do Mysłowic, pracował w kopalni węgla w Bytomiu, także jako „mistrz maszynowy w hucie żelaza Julia w Bobrku”.
Po niespodziewanej śmierci brata Oscara w grudniu 1881 roku, Gustav Raabe musiał na początku lutego 1882 roku na powrót przenieść się do Opola, aby objąć kierownictwo rodzinnej drukarni. Pozostali bracia nie mogli zająć się firmą z przyczyn zawodowych lub rodzinnych. Odkupienie drukarni od wdowy po Oscarze, Clary, okazało się bardzo kosztowne i trudne, jednak wkrótce Gustawowi Raabemu udało się przywrócić drukarni dawne powodzenie. Między innymi w latach 1899-1924 drukarnia Raabego wydawała „Oppelner Stadtblatt” („Opolska Gazeta Miejska”), który można przeglądać dziś na mikrofilmach w bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego, a od powstania w Opolu izby handlowej w 1900 roku, tu drukowano jej „Sprawozdania”.
W 1885 Gustav Raabe ożenił się z Helene, z domu Braxator (1863-1924), córką urzędnika sądowego Heinricha Braxatora i jego żony Friederike z domu Roegner. Małżonkowie doczekali trzech synów: Herberta (* 1886), który w 1926 roku jest wymieniany jako właściciel drukarni nakładowej w Opolu, Georga (1888-1914) i Alfreda (* 1900).
Kiedy gmina żydowska w 1897 roku wzniosła nowa synagogę przy Hafenstr. (dziś ul. Piastowska), stara świątynia została wystawiona na sprzedaż. Wkrótce z drugich rąk zakupił ją Gustav Raabe i jeszcze w 1897 roku uruchomił w budynku swoja nowa drukarnię.
Raabe był też mocno zaangażowany w życie publiczne Opola. W latach 1892-1898był członkiem rady miasta, był tez bardzo aktywny w ochotniczej straży pożarnej. W 1910 otrzymał Order Królewskiej Korony IV. Klasy „za zasługi dla ochrony przeciwpożarowej“ a w 1921 roku odznaczenie Orła Śląskiego I i II Klasy „za zasługi w ochronie Górnego Śląska". Jeszcze w 1926 roku „dyrektor pożarniczy Raabe“ kierował „technicznym zarządem ochotniczej straży pożarnej“. Prócz tego Raabe zajmował się badaniem dziejów rodziny, interesował się także historia miasta, opublikował wiele artykułów miejskiego archiwariusza Alfreda Steinerta dotyczących tego tematu. Wydawał także pocztówki z widokami Opola. Raabe opublikował w swym wydawnictwie broszurę „Moje wspomnienia“, a z wielu notatek osobistych stworzył rodzinne drzewo genealogiczne, zachowane do dziś w opolskim archiwum. Najprawdopodobniej Gustav Raabe został pochowany wraz ze swym ojcem w grobie rodzinnym na cmentarzu przy ul. Wrocławskiej.
Ważniejsze źródła:
APOP, Abt. 45, Sign. 3179 (Akte Raabe).
Gustav Raabe (Hg.), 100 Jahre Erdmann Raabe Oppeln, Oppeln 1933.
Maria Kalczyńska, Tradycje drukarsko-wydawnicze Opola: Firma Erdmanna Raabego 1833-1943 „ Zeszyty Edukacji Kulturalnej” t. 15 (1997), s. 30-43.
Zdjęcia:
